Marzec - a tu proszę 20 stopni na zegarze. I co Miruś zrobił...... tarasowe leżankowanko. Lato tej wiosny dało mi możliwość pobytu w krótkiej koszulce i skorzystania z kąpieli słonecznej, a także przewietrzenia płuc, na świeżym powietrzu. Prawie całą zimę przesiedziałem w domu. Rzadko wyjeżdżałem, ale dużo planowałem. COVID 19 mocno komplikuje moje zamierzenia na ten rok. Jestem w grupie szczególnego ryzyka ze względu na porażenie mięśni oddechowych i zaburzenia krążenia spowodowane brakiem ruchu. Dlatego muszę zachować szczególną ostrożność, bo przecież pomimo stanu w jakim jestem chcę żyć. Może się to komuś wydawać dziwne i wiem że tak jest, bo nawet przy mnie pewnego razu, dwaj pracownicy służby zdrowia mówili, że woleliby umrzeć. Ja ich jednak nie posłuchałem i zrobiłem po swojemu. Żyję i was zachęcam abyście dbali o swoje zdrowie i życie. Słoneczko jest jednak lekarstwem i daje za darmo witaminę D3 i działa kojąco na psychikę. Zrobiłem sobie wizualizacje i przeniosłem się telepatycznie na plażę do Sopotu. Kocham to miejsce i uwielbiam tam być, patrzeć się na radosnych ludzi, na bawiące się dzieci, na grające w plażówkę laski. Skoro nie mogę już tam pojechać, to przynajmniej mogę się tam transcendentalnie położyć i napełnić duszę miłością i ciepłem promyków słonecznych. Korzystajcie i wy z dobrodziejstw matki natury, Tylko pamiętajcie - 3 metry odległości i żadnego zbliżenia. Okej, kończę pisanie bo z tym zbliżeniem to dwuznacznie zabrzmiało i nie będę wątku kontynuował. Dobrego humoru i miłości wam życzę. Miras

Zima mi nie straszna, chociaż jej nie ma. I chwała jej za to, bo dzięki temu mogę czasami opuścić moją tymczasową zimową kryjówkę, albo jak kto woli niedźwiedzia gawrę,  czyli dom.  Zaopatrzyłem się w zimową kreację termoaktywną i kurtkę puchową. Czapka i rękawiczki dopełniają kompletu. Mam również grube i wysokie skarpetki, oraz dresowe spodnie. Jestem. zaopatrzony termicznie i mógłbym zdobywać nawet biegun północny a może południowy, a jeszcze lepiej środkowy jakby takowy był . Byłem nawet na dwóch naszych sztucznych lodowiskach, ale niestety na lód nie wjechałem, bo są tam wszędobylskie schody. Chciałem i ja się trochę poślizgać i porobić piruety. Po lodzie jeszcze wózkiem nie jeździłem, a ciekawy jestem jaka byłaby przyczepność.  Do mojego Lamborghini nie ma opon zimowych, więc może być kłopot. Dla mnie jest to o tyle istotne, że do domu mam ostry podjazd pod górkę , w szczytowym momencie 18% wzniosu. Muszę być pewny, że wyjadę. W przeciwnym wypadku byłby duży problem, bo wózek ze mną waży 200 kg. Nie jest lekko. Rozwaga za kierownicą to podstawa bezpieczeństwa własnego i cudzego. Dlatego nawet kierując wózkiem muszę również brać pod uwagę różne aspekty komunikacyjne. To pozdro, A jak się gdzieś na drodze spotkamy to pogadamy. Miro